Ik vond het een heel leuk boek omdat er een lijn tussen realiteit en fantasie is. Daarmee bedoel ik dat het niet zo is dat er alleen maar sprookjesfiguren zijn en dat alles wat er gebeurt onlogisch is. Het is realistisch maar er zitten wel een aantal sprookjesfiguren is en er bestaat wel magie. Het boek is ook zo geschreven dat als je het weg wilt leggen dat gebeurt er iets spannends en dan wil je toch weer verder lezen totdat je het boek uit hebt. Maar als je het boek uit hebt wil je gelijk het volgende deel gaan lezen om te weten hoe het verder gaat met Meghan in het winterrijk.. En er gebeuren wel een paar onlogische dingen zoals: Meghan gaat naar Nimmernimmer en door haar fae bloed vergeten mensen haar snel maar zodra ze weg is wordt er een grote zoekactie naar haar gestart. Meghan is een van hoofdpersonen in het boek. Ik vind haar persoonlijkheid best wel grappig, maar vooral realistisch want als ze in Nimmernimmer aankomt schrikt ze van elke geluidje en elke beweging, zelfs als er tegen haar gezegt word dat ze stil moet zijn.